یوسف فاریابی*1 
، زهره طباطبایی2 ، علیرضا خدامی3
، زهره طباطبایی2 ، علیرضا خدامی3
1- دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشکده هنرهای عالی و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان. ، yosof.faryabi@gmail.com
2- استادیار، دانشکده صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان.
3- دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز.
2- استادیار، دانشکده صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان.
3- دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز.
چکیده: (43 مشاهده)
اعمال انسان در جوامع باستانی دارای یک سرمشق و الگوی اساطیری است که خدایان و نیاکان آن را بنا نهاده‌اند. حضور انسان در معابد و انجام جشن‌های مذهبی بیانگر تجدید حیات و تقدس این سرمشق است. در تمدن‌های بزرگ شرق نظیر؛ ایران، بین‌النهرین، مصر و هند معبد و پرستشگاه جایگاه مهمی در بافت فکری و اعتقادی انسان‌ها دارد که ساختار معماری آنها از یک هندسه مقدس(آسمانی) شکل گرفته است. معبد تصویر جهان است که به واسطه حضور انسان در این اماکن زمان، اشیاء و حتی اعمال انسان مقدس می‌شود و در واقع امر مقدس در آنها تجلی می‌شود. ازدیدگاه میرچا الیاده اسطوره‌شناس و دین‌پژوه، مقدس و نامقدس دو شیوه، بودن در جهان هستند و ظهور و تجلی مقدس از لحاظ وجودشناسی جهان را بنیان می‌گذارند. هدف اصلی این پژوهش معرفی ساختار معماری قدمگاه‌ها و تحلیل کاربردی اشیاء و مناسک مربوط به قدمگاه بر اساس نظریه تجلی امر مقدس میرچا الیاده است. سؤالات اصلی پژوهش پیشرو این است که تجلی امر مقدس در ساختار معماری قدمگاه‌ها چگونه است؟ اشیاء و مناسک مربوط به قدمگاه‌ها از منظر امر مقدس چه معنا و مفهومی دارند؟ شیوه گردآوری اطلاعات اولیه در این پژوهش به شیوه میدانی با بهره‌گیری از منابع باستانشناسی، اسناد تاریخی، جمعآوری نمونه‌ها، عکاسی و مصاحبه با روستاییان صورت گرفته است و روش پژوهش تحلیلی– تفسیری است. به طورکلی تجلی امر مقدس در ساختار معماری قدمگاه‌ها در قالب هندسه مقدس و به‌کارگیری فرم‌های دایره، مربع و ماندالا مشاهده می‌شود و همچنین سنگ‌های مدور، قالیچه‌های نذری، عروسک، گهواره و سایر اشیا نمادین و مناسک مربوط به آنها مصداق تجلی امر مقدس هستند.
شماره‌ی مقاله: 12
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
