دوره 8، شماره 16 - ( 12-1397 )                   دوره 8 شماره 16 صفحات 80-67 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکترا، دانشکده پژوهش‌های عالی و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان
2- استادیار، دانشکده هنرهای تجسمی، دانشگاه هنر اصفهان ، a.nazeri@aui.ac.ir
3- استادیار، دانشکده صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان
چکیده:   (4147 مشاهده)
امروزه طراحی، یکی از مهم‌ترین علل موفقیت و تمایز یک برند طلا و جواهر است. هر برند با توجه به شخصیت تعریف‌شده‌ خود بین مشتریان، به طراحی محصولات هدفمند و منحصر به‌فرد پرداخته و با تکیه بر عوامل مؤثر و کلیدی؛ از جمله انگیزش احساسات، موفق به جذب و تثبیت مخاطب شده است. با در نظر گرفتن اهمیت طراحی و نیز بهره‌گیری از تجارب برندهای برتر در این حوزه مشخص، طراحی‌های سال 2017 دو برند تیفانی‌اند‌کو و کارتیه با ویژگی‌های در خور توجه و در عین حال متمایز از یکدیگر، جهت مطالعه انتخاب شدند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تطبیقی تأثیرات احساسی طراحی‌های این دو برند بر دانشجویان دختر ایرانی بوده؛ به‌شکلی که علاوه بر مطالعه ویژگی‌های بصری و مفاهیم کیفی طرح‌ها، شخصیت طراحی برندهای فوق، تبیین و تحلیل شده و اثربخشی این دو مجموعه بر احساسات مخاطب مورد نظر، مورد سنجش قرار گرفته است. پژوهش حاضر در پی پاسخ‌گویی به این سؤالات است که طراحی‌های دو برند تیفانی‌اند‌کو و کارتیه در سال 2017، در چه مواردی با یکدیگر اختلاف معنایی داشته و چه ادراک و احساساتی را در دانشجویان دختر ایرانی برانگیخته و چگونه چنین تأثیرات احساسی را از طریق طراحی، به مخاطب منتقل نموده‌اند؟ در این راستا، با استفاده از روش مهندسی کانسی و انتخاب 24 زوج سنجه که بیان‌کننده احساسات و ویژگی‌های مختلف در ارتباط با طراحی طلا و جواهر هستند، ساختار و محتوای پرسش‌نامه به‌شیوه افتراق ‌معنایی شکل گرفت و بین 100 نفر از دختران دانشجوی هنر، با میانگین سنی 18 تا 30 سال، توزیع شد. یافته‌های حاصل نشان دادند که شخصیت طراحی‌های برند تیفانی‌اندکو در سال2017 از دید مخاطب مورد آزمون، جوان‌پسند، به‌روز، پیشرو و در عین ‌حال غیرقابل‌اعتماد بوده و در تضاد با آن، طراحی‌های برند کارتیه، شخصیتی کلاسیک، گذشته‌گرا، به‌نوعی سنتی و در عین حال اصیل و قابل‌اعتماد دارند.
متن کامل [PDF 551 kb]   (1352 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: هنرهای کاربردی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.