مبینی مهتاب، میرزاکلهر علی، ذاکرجعفری نرگس. عناصر زیباشناسانه مشترک در معماری و موسیقی (مطالعه موردی دوره رنسانس). نشريه علمي مطالعات تطبيقي هنر. 1396; 7 (14) :1-15
URL: http://mth.aui.ac.ir/article-1-836-fa.html
1- دانشکده هنر و رسانه، دانشگاه پیام نور، تهران ، dr.m.mobini@gmail.com
2- دانشکده هنر و رسانه، دانشگاه پیام نور، تهران
3- دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت
چکیده: (4929 مشاهده)
دو هنر معماری و موسیقی از ابتدای تاریخ تا کنون حضوری توأمان در زندگی انسان داشتهاند تا جایی که مشخص کردن تقدم و تأخر هرکدام از آنها نسبت به دیگری کار دشواری است. بررسی تطبیقی این دو حوزه هنری با یکدیگر، عوامل مشترک در معماری و موسیقی و ارتباط آنها با یکدیگر را عیان میسازد. با توجه به آنکه زمینه مطالعه تطبیقی معماری و موسیقی کمتر موردتوجه قرار گرفته است، لذا نیاز به تحقیقی تطبیقی در مورد معماری و موسیقی احساس میشود. در تاریخ، دوره رنسانس از دورههای مهم و سرمنشأ تحولاتی اساسی در هنر و علم گشت و هر دو هنر معماری و موسیقی در این دوران موردتوجه واقع شدند. ازاینرو در این تحقیق سعی شده است موسیقی و معماری در این دوره موردبررسی تطبیقی قرار گرفته و شباهتها و اختلافات آنها معرفی شود. بازه مکانی موردبررسی در این پژوهش کشور ایتالیا و اروپای مرکزی و غربی است. هدف از تحقیق نیز پاسخ به این سؤالات است که؛ بر اساس مقایسه بین دو زمینه هنری موردبحث تا چه حد میتوان به تبیین نزدیکی ارتباط بین اصول و زیباییشناسی موسیقی و معماری در دوره ذکرشده پرداخت؟ در چه زمینههایی میتوان بین موسیقی و معماری عوامل مشترکی یافت؟ فرض بر آن است که معماری و موسیقی بر هم تأثیرگذار بوده و عوامل مشترک زیادی بین آنها وجود دارد. بررسی این موضوع از طریق مطالعات کتابخانهای مبتنی بر شیوه توصیفی با استفاده از اسناد و منابع کتابخانهای و مطالعه تصویری نمونههای معماری و مطالعه صوتی نمونههای موسیقی انجام شده است. نتیجه بهدستآمده از بررسی تطبیقی معماری و موسیقی فرضیههای مطرحشده در پژوهش حاضر را تائید میکند و نشان میدهد این دو حوزه در شش ویژگی مشترکات دارند و در این ویژگیهای مشترک حرکتی همسو را در دوره رنسانس به نمایش میگذارند که نشانگر تأثیر متقابل آنها است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر