استادیار، دانشکده هنر و معماری صبا، دانشگاه شهید باهنر کرمان. ، mehdizadeh.ar@gmail.com
چکیده: (4351 مشاهده)
با توجه به خصلت بازنمودی و ماهیت ارتباطی عکس و از دیگر سو، قابلیت بیانگرایانه و زیباییشناسانۀ عکاسی، میتوان اظهار داشت همانطور که انسان از زبان بهشیوههای مختلف بهره میگیرد و بدین وسیله یکی از گونههای زبانی یعنی نثر، نظم و شعر را میآفریند، عکاس نیز بهواسطۀ قوای فکری و احساسی خویش و بهکمک امکانات فنی و قابلیتهای بیانی دوربین و ویرایش عکس، میتواند عکسهایی با کارکردها و کیفیتهایی شبیه گونههای زبانی خلق نماید. بهعبارتدیگر، عکس نیز بهمانند زبان میتواند کارکردها و نقشهای استنادی، ارتباطی، حدیث نفس و هنری بهخود بگیرد. از این رو، تحلیل عکس با گونههای زبانی، هدف این پژوهش است. همچنین پرسش مطرحشده این است که عکاس، بهواسطۀ چه عواملی میتواند عکسهایی شبیه گونههای زبانی خلق نماید؟ روش این پژوهش، توصیفی_تحلیلی و تطبیقی و شیوۀ جمعآوری اطلاعات، کتابخانهای است. نتایج پژوهش نشان میدهد که برخی خصلتهای گونههای زبانی، در عکس قابلشناسایی است؛ بدین شکل که برخی از عکسها بهمانند نثر، کارکردی ارجاعی، گزارشی و استنادی داشته و اطلاعاتی به مخاطب عرضه میکنند؛ برخی دیگر، شبیه نظم، بهواسطۀ فرم و صورت خود، حظی بصری به او میبخشند و دستهای دیگر، همچون شعر، کیفیتی مبهم داشته، مخاطب را به تأمل و تفکر وا میدارند. عکاس، بهواسطۀ قاب (افقی یا عمودی)، زاویۀ انتخابی (بالا یا پایین و چپ یا راست) و بهمدد سایر قابلیتهای بیانی دوربین (دیافراگم، سرعت شاتر و ...) و از دیگر سو، چگونگی ویرایش عکس (کنتراست کم یا زیاد، کلوین رنگ و ...) میتواند عکسهایی با خصوصیات و حالتهای گوناگون شبیه گونههای زبانی خلق نماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای تجسمی