دانشیار، دانشکده پژوهش های عالی هنر و کار آفرینی، دانشگاه هنر اصفهان. ، n.shayganfar@aui.ac.ir
چکیده: (251 مشاهده)
هامون اثر کارگردان ایرانی، داریوش مهرجویی است. او از جمله هنرمندان مؤلف در سینمای ایران و از چهره‌های موج نوی این سینما به شمار می‌رود. مهرجویی دانش‌آموختۀ رشتۀ فلسفه و همچنین دل‌مشغول تصویر بود. فیلم هامون که از جمله آثار قابل توجه او است، می‌تواند از وجوه مختلفی مورد تأمل و مداقه قرار گیرد. این اثر که به صورت فیلمی رئالیستی و در بخشهایی سورئالیستی به نمایش درمی‌آید؛ روایتِ اندیشه‌های خاصِ زوجی است که علیرغم بلندپروازی‌های اندیشمندانه و هنرمندانه، به دلیلِ سختی و صلبیِ جهانِ پیش رویشان با شکست و ناکامی دردناکی در طرح زندگی مواجه میشوند. هامون درگیر جهان توسعۀ تکنیکی و تبلیغی میشود و علیرغم باور خویش تبدیل به ماشین تبلیغ جهانِ مبتنی بر توسعه یا مدرنیزاسیون می‌گردد. مهشید هم با وجود دل‌بستگی به هنر و فرهنگ در دام جهان مصرف‌گرایی می‌افتد. در این اثر همچنین شاهد شخصیتهای دیگری چون روانشناس، دوستان، همکاران، اقوام و وابستگان هامون و مهشید هستیم که در تبدیل شخصیت مطلوب مورد نظرشان به آنچه دوست نداشتند، موثر هستند. هدف این پژوهش آن است تا با تکیه بر روش نشانهشناسی، در دو محور هم‌نشینی و جانشینی، ضمن مقایسۀ دو طرح متفاوت زندگی هامون و مهشید، نحوۀ شکست هامونِ اندیشهمدار و مهشیدِ هنرگرا را نشان دهد و تبیین نماید که علیرغم تفاوت دو افق متفاوت، آن دو چگونه با ناکامی مواجه میشوند. این نوشتار به این نتیجه منتج میشود که در جامعه‌ای توسعهگرا، تکنیکمدار و مصرفی، هامون و مهشید، به منزلۀ سوژههایی به انقیاد در میآیند و در هژمونی مسلط گرفتار میشوند و طرح و نحوۀ سلوک فکری و هنریشان در هم شکسته میشود.
شماره‌ی مقاله: 1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
