دوره 4، شماره 8 - ( 7-1393 )
دوره 4 شماره 8 صفحات 63-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mousavi Lar A, Zehtab F. (2014). Semiotic Criticism of Bahram-e-Gour dar Gonbad-e Sepid Miniature on the basis of Pictorial Codes of Umberto Eco. mth. 4(8), : 4
URL: http://mth.aui.ac.ir/article-1-1858-fa.html
URL: http://mth.aui.ac.ir/article-1-1858-fa.html
موسوی‌لر اشرف السادات، زهتاب فاطمه. نقد نشانه‌شناختی نگاره بهرام گور در گنبد سپید براساس رمزگان تصویری امبرتو اکو نشريه علمي مطالعات تطبيقي هنر 1393; 4 (8) :63-49
1- دانشیار، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا (س)، تهران. ، a.mousavilar@alzahra.ac.ir
2- ارشد پژوهش هنر، دانشگاه الزهرا (س)، تهران.
2- ارشد پژوهش هنر، دانشگاه الزهرا (س)، تهران.
چکیده: (1893 مشاهده)
از اوایل قرن بیستم نشانه‌شناسی به مثابه "روشی از نقد متون"، بستری مناسب را در بررسی سازوکار تولید و ادراک معنا پیش می‌نهد. رمزگان، از مفاهیم بنیادین در نشانه‌شناسی است. هر نظام نشانه‌ای تنها به واسطه آگاهی مخاطب از رمزگان حاکم بر آن، امکان معنامندی می‌یابد. دسته‌بندی ده‌گانه امبرتو اکو از رمزگان تصویری، یکی از روش‌های کارآمد را در بررسی متون تصویری ارائه داده که از طریق آن می‌توان جوانب متنوع یک تصویر را حتی در پیوند با متونی وابسته به دیگر نظامات نشانه‌ای ملاحظه کرد. نگارگری ایرانی عمدتاً در پیوند با ادب فارسی، با کارکرد تصویرگری، ظاهر می‌شود. هفت‌پیکر نظامی گنجوی، به لحاظ کیفیت روایی و موضوع غنایی خود موضوع تصویرسازی‌های بسیاری قرار گرفته است. مقاله پیش‌رو، با هدف تبیین روشی مناسب در نقد نگارگری ایرانی با قابلیت پرداخت به وجوه بینامتنی نگاره‌ها در پیوند با متون ادب فارسی، در عین تمرکز بر ویژگی‌های متنی اثر، نگاره بهرام گور در گنبد سپید را از نسخه خمسه موزه متروپولیتن با بهره‌مندی از دسته‌بندی رمزگان اکو، تحلیل کرده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بوده و منابع به صورت کتابخانه‌ای، جمع‌آوری شده است. محتوای انسان‌گرایانه مشهود در نگارگری مکتب بهزاد ممکن است تضادی را در انتقال محتوای نمادین داستان نظامی ایجاد کند. اینکه موفقیت نگارگر در انتقال محتوای نمادین متن ادبی چه میزان بوده و این محتوا از نظام نشانه‌ای زبان به نظام نشانه‌ای تصویر چگونه انتقال یافته است، از سؤالاتی است که در این مقاله بررسی شده است. پرسش‌های دیگر مقاله، به میزان پیروی نگارگر از توصیفات متن ادبی و علت سرپیچی احتمالی وی از توصیفات متن، توجه دارد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد باوجود برخی محدودیت‌های خاص رسانه تصویری، نگارگر در انتقال فحوای نمادین داستان بسیار دقیق عمل کرده و واقع‌گرایی نوظهور در نگارگری آن زمان نیز مانعی در انجام این مهم نبوده است. پیام نمادین متن ادبی از یک سو به یاری تدابیر صوری، شامل کاربست نقوش راست‌خط و ترکیب‌بندی متقارن، پرداخت ظریف به تزئینات هندسی دوّار و انتظام فضای معماری کشیده و از سوی دیگر بهره‌مندی از برخی استعارات ادبیِ دالّ بر مفاهیم کمال و آگاهی که درون‌مایه اصلی داستان هفت‌پیکر است، در نگاره به نمایش درآمده است. در برخی موارد نیز جزئیاتی خارج از توصیفات متن مرجع خلق شده است.
شماره‌ی مقاله: 4
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای تجسمی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
